حذیفه بن یمان عبسی: از اصحاب پیامبر بود و در همه جنگ های پیامبر تشریف داشت.پدر و مادرش عبدالعزیز
وصفوان در جنگ احد شهید شدند وپیامبر وی را با عمار عقد اخوت بست. حذیفه صاحب سر پیامبر بود تا آنجا که پیامبر اسماء منافقین را به وی می فرمود.
حذیفه:از حضرت درباره ی خبر می پرسیدند اما ..... می پرسیدم تا در آن واقع نشوم.
پیا مبر(ص):حذیفه از برگزیدگان پروردگار است و در حلال و حرام از دیگران آگاه تر است.
حذیفه در نقل احادیث دقیق بود.دیگر ویژگی حذیفه این است که جزء یاران امام علی(ع)است و جزو هفت نفری بود که بر پیکر مطهرفاطمه زهرا(س)نماز خواند.
حذیفه در 3 شهر مدینه ،کوفه و مدائن سکونت داشتند.3 پسر به نام های .....،سعید و ....داشت ویک دفتر که هنگام وفات کنار او بود. حذیفه قبل از مرگش .....وسعید را نزد امیرالمؤمنین فرستاد ودر یکی از جنگ ها شهید
شدند نسل حذیفه تا زمان طولانی باقی ماند.حذیفه در25ذیحجه سال 35هجری با امام علی بیعت کرد وچهل روز پس از نقل حدیث در5صفر سال 36هجری در نیمه شب از دنیا رفت. قبر اوکنار قبر سلمان نزدیک طاق کسری قرار دارد.
منابع: بلند ترین داستان غدیر ص 19و20 محمدرضا انصاری

جوان ایرانی: مسلم مجاشعی جوان ایرانی اهل مدائن که مقابل منبر حذیفه با شنیدن کلمه(امیرالمؤمنین حقیقی)
برخاست و اولین ضربه فکری را بر اذهان به خواب رفته مردم پس از 25 سال وارد کرد.با توجه به اینکه فتح مدائن در سال 15 بوده واز سال 16 سلمان به عنوان حاکم این شهر در آمد و با جوان بودن اومی توان تخمین زد سن او به هنگام مطرح شدن بیعت امیرالمؤمنین در مدائن به سال 35هجری حدود 20 ساله بود ودر واقع ولادت او با فتح مدائن یکی است. وپس از پایان جنگ نزد پیکر پاک و قطعه قطعه شده پسرش می رود و او را می بوسد. وابیاتی درباره ی جنگ جمل و پسرش می سراید.
منابع: کتاب بلندترین داستا ن غدیرص 23و24 محمدرضا انصاری
 

.

احیای امر امام عصر علیه السلام

یکی از راه های یاری امام عصر علیه السلام ((احیای امر ایشان )) است.احیای امر اهل بیت به معنی زنده ساختن مکتب ایشان (یعنی مکتب شیعه) می باشد.مکتب شیعه ثمره نگاهی خاص و خالص از انحرافات به آموزه های پیامبر اکرم هست.تشیع چیزی نیست جز همان اسلام ناب که رسول خدا از جانب حق برای بشر به ارمغان آورده است واهل بیت در گذر زمان آن را از تحریف حفاظت کرده وبه دست ما سپرده اند.

پس ازرحلت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله،جامه اسلامی دچار فتنه گشت و عده ای از کسانی که در ظاهرادعای مسلمانی داشتند،وصایای پیامبر را درباره ی رهبری جامعه نا دیده گرفتند و به نا حق بر مسند اداره امت تکیه زدند.این گروه برای مخفی کردن ماهیت غاصبانه حکومت خویش،نقل و نشر احادیث پیامبر را برای سال ها ممنوع کردند ودر این دوره تنها به عده ای خاص که می توان آن ها را روحانیان درباری نام نهاد،اجازه نقل احادیث داده شد.این راویان درباری با سیاست سانسور،کتمان حقایق،تحریف الفاظ وجعل احادیث دروغین در مدح احکام زمان،اسلام را همچون پوستینی وارونه به تن جامعه کردند.مکتبی را که این عالمان درباری  پی افکندند،می توان مکتب خلفا (یعنی مدرسه حاکمان وقدرت مداران)نامید.

در مقابل این سیر انحرافی،از همان آغاز،جریان دیگری وجود داشت که همواره حیات خود را در بستر تاریخ حفظ کرده است.این جریان توسط اهل بیت پاک پیامبر رهبری می شد ومکتب اهل بیت یا مکتب تشیعع نام دارد.

شیعیان یعنی پیروان مکتب تشیع بنابر تعالیم پیامبر معتقدندکه خداوند برای حفظ اسلام اصیل در امتداد تاریخ ،دوازده انسان معصوم و والامقام را برگزیده است و آنها را یکی پس ازدیگری وارث علوم قرآن،حامل تعالیم پیامبر و حافظ کتاب وسنتساخته است.

شیعیان معتقدند که هیچگاه زمین از این عالمان معصوم خالی نشده و نمی شود، و آنها همچون سلسله ای به هم پیوسته  حامی اسلام و حافظ اصالت آن بوده و هستند.

شیعیان اعتقاد دارند که این افراد،توسط پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله معین و معرفی شده اند.اولین ایشان امیر المومنین علی علیه السلام و آخرین ایشان امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف می باشد.

شیعیان معتقدند همگی این بزرگواران برای روشن نگه داشتن چراغ آئین ،چنانکه شایسته بود تلاش کرده و با نشر علوم نبوی و تربیت عالمانی والامقام مکتبی را پی ریخته اند که هیچ گاه از صفحه تاریخ محو نشده ونخواهد شد.بدین روی تشیع چیزی جز همان اسلام پیامبر نیست.

بار حفظ و حراست از اسلام شیعی را درهر زمان،در درجه ی اول امام زنده ی آن زمان به دوش می کشد.اوست که حقیقت اسلام را برای پیروان خویش به طور مستقیم یا غیر مستقیم آشکار می سازد وباطل بودن بدعت ها را برای کسانی که با او پیوند دارند ، بر ملا می کند.(تاکید می کنم برای کسانی که با او پیوند دارند و به او متوسلند. وتنها نام شیعه را بر خود ندارند) .

در رتبه بعد از امام زنده زمان،این راویان احادیث اهل بیت و عالمان دین هستند که به پشتیبانی امام زمان خویش بار حراست وحفاظت از مکتب را به دوش دارند. عالمان پرهیزکاری که با روایات اهل بیت و مکتب ایشان آشنایند،یا وران امام زمان علیه السلام در زنده نگه داشتن تشیع اند.

پس از عالمان و حافظان احادیث،شیعیانی که با علما رفت و آمد دارند و مکتب اهل بیت را می آموزند و یکدیگر را به آن سفارش می کنند،کسانی هستند که مکتب اهل بیت را زنده نگه داشتند.

از آن جا که مسئولیت زنده نگه داشتن مکتب اهل بیت علیه السلام در اصل بر عهده ی امام زنده عصر است،تمام کسانی که در این راه(یعنی زنده ساختن و رونق بخشیدن به مکتب اهل بیت)تلاش و فداکاری می کنند(اعم از دانشوران و دانش پژوهان مکتب شیعه)یاوران امام عصر به شمار می آیند.

ائمه علیهم السلام از مکتب ناب خویش با اصطلاح {امرنا}یعنی امر ما یاد کرده اند و به بیان های مختلف فرموده اند هر کسی که امر ما(یعنی مکتب ما )را زنده کند،مورد رحمت و عنایت خاص پروردگار است.

گفتیم که زنده نگه داشتن مکتب در اصل بر عهده ی امام زمان است ودر همین راستا عالمی هم که علم خود را از اهل بیت گرفته و آن را به دیگر شیعیان انتقال می دهد،از کسانی است که امام زمان را در زنده نگهداشتن مکتب تشیع یاری می کند.همچنین شیعیانی که با عالمان پرهیزکار رفت وآمد می کنند وتعالیم اهل بیت را از آنان می آموزند،یاوران امام عصر در احیای مکتب تشیع به شمار می روند.

اینان با تشکیل جلسات و دعوت از عالمان ودرخواست از آنان برای نقل روایات اهل بیت ونتیجه گیری های درست از آن روایات،در اهیای امر اهل بیت نقش دارند و به نوبه خود از یاران امام عصر به شمار می آیند.

پس روشن گشت که یکی از مهمترین راه های یاری امام عصر،زنده ساختن مکتب ایشان است که این کار از یک سو با تلاش ناقلان احادیث و عالمان ومبلغان خبره و از سوی دیگر با مراجعه ما به این گونه افراد وتشکیل جلسات و نشست های مداوم جهت آموختن مکتب اهل بیت شدنی خواهد بود.

از خداوند می خواهیم که به عالمان ما توفیق دهد تا بیش از پیش به نقل رهنمود های اهل بیت و تعلیم علوم ایشان بپردازد و به ما نیز توفیق دهد که در بر قراری ارتباط با علما به هدف یادگیری سخنان اهل بیت، درک معنای آن کلمات و رنگ گرفتن از آن بیانات کوشاتر باشیم.

از خداوند می خواهیم که به ما توفیق دهد تا در شمار کسانی در آییم که به مکتب اهل بیت رونق می دهند وبا پذرش و گسترش آن،امام زمان را یاری می کنند.

در اینجا سه گفتار از کلمات اهل بیت علیهم السلام را در اهمیت تشکیل نشست های علمی و نقل روایات وعلوم اهل بیت می آوریم و از نور این کلمات در راه یاری امام عصر و احیای امر ایشان پر تو میگیریم.

روایت اول:

امام رضا (ع) فرمودند:))هر کس در مجلسی بنشیند که امر ما (یعنی مکتب ما)در آن زنده میگردد،در آن روز که دل ها همه میمیرند دلمرده نخواهد شد.))⁽²⁵⁾

روایت دوم:

امام صادق(ع) به یکی از یارانش به نام فضیلئفرمودند)):آیا شما جلسه تشکیل می دهید و گفته های ما را برای یکدیگر نقل می کنید؟))فضیل عرضه داشت:آری فدایت شوم.امام صادق(ع)فرمودند: ((همانا من این چنین جلسه ای را دوست می دارم.پس با برقراری این جلسات امر ما یعنی مکتب ما را زنده کنید.ای فضیل خداوند رحمت کند کسی را که امر ما را زنده می سازد.))⁽²⁶⁾

روایت سوم:

عباد بن کثیر گوید به امام صادق (ع)عرضه داشتم: ((من از کنار قصه گویی گذشتم که در حال قصه گفتن چنین می گفت:این مجلسی است که هر کس در آن بنشیند بدبخت نمی شود.))امام صادق (ع)فرمودند: ((به هیچ وجه. به هیچ وجه. مجالس آن ها در مسیر خطاست. خداوند به غیر از آن فرشتگان گرامی که اعمال بندگان را می نویسند،فرشتگانی دارد که گشت می زنند،پس هر گاه بر جمعی بگذرند که محمد و آل محمد (ص)را یاد می کنند،به یکدیگر گویند:توقف کنید.پس می نشینند و خود از آن مجالس بهره مند می شوند،و چون از آنان جدا گردند بیماران آن مجلس را عیادت کنند و در مراسم مردگانشان شرکت نمایند و از غائبین آنان تفقد کنند. چنین جلسه ای،مجلسی هست که هر کس در آن بنشیند،تیره بخت نخواهد گردید.))⁽²⁷⁾

خدایا ما را از کسانی قرار ده که با تلاش در جهت آموختن و آموزش مکتب اهل بیت امام خویش را یاری می کنند.

25)ترجمه مکیال المکارم/جلد 2/صفحه 238،به نقل از بحار الانوار/علامه مجلسی/جلد44/صفحه278/حدیث1

26)ترجمه مکیال المکارم/جلد 2/صفحه238،به نقل از بحار الانوار/علامه مجلسی/جلد 44/صفحه 282/حدیث14

27)ترجمه مکیال المکارم/جلد 2/صفحه 238،به نقل از وسائل شیعه/شیخ حر عاملی/جلد11/صفحه566/باب 23/حدیث2