بدانید که خداوند علی را بر مهاجرین و انصا و تابعین (کسانی که اصحاب پیامبر را دیده اند ولی خود پیامبر ندیدند) روستایی و شهری عرب و عجم ،آزاد و غلام ،کوچک و بزرگ،سفید و سیاه و بر هر موحدی صاحب اختیار و امام مفترض الطاعهَ قرار داده است.
حکم او باید اجرا شودو گفته او باید قبول شود و امر او نافذ است.
هر کس با او مخالفت کند ملعون است ،وهر کس او را تصدیق کند مورد رحمت خداوند قرار خواهد گرفت.
منابع :کتاب بلند ترینداستان غدیر محمد رضا انصاری ص59
 

 از طرف خداوند متعال:پیامبر به مردم گفت:زمانی که دحیه در منزل من است ورود شما ممنوعاست روزی حذیفه برای کاری نزد پیامبر رفت وی پرده را کنار زد و دید سر مبارک پیامبر خدا در آغوش دحیه است و سریع بازگشت در راه امام علی (ع)را دید امام پرسید ای حذیفه از کجا می آیی فرمود از منزل پیامبر. امام:برای چه کاری؟حذیفه: کاری داشتم رفتم داخل دیدم دحیه آناست و برگشتم امام فرمود با من بیا.به منزل پیامبر رفتند و دیدند دحیه را امام فرمودبه دحیه سلام و دحیه گفت السلام علیکم یا امیرالمؤمنین ورحمهَ الله و برکاته و گفتبنشین و سر پیامبر را در آغوش بگیر امام سر پیامبر را در آغوش گرفتند مدتی بعد پیامبر بیدار شد و به علی(ع)گفت قبل از تو من در آغوش چه کسی بودم؟امام:در آغوش جبرئیل و پیامبر فرمود یا علی آیا می دانستی قبل از مردم فرشتگان آسمان نام تو را امیرالمؤمنین می گفتند واین لقب از طرف خدا بر تو است.
منابع:کتاب بلند ترینداستان غدیر ص 29-41 محمدرضا انصاری